• de memorie van grieven van [naam1]

• de memorie van antwoord van [verweerder1]

• de memorie van antwoord in vrijwaring van [verweerder2] .

1.2Hierna hebben partijen het hof gevraagd opnieuw arrest te wijzen.

2.1Volgens [verweerder1] is tussen haar en [naam1] een mondelinge geldleningsovereenkomst gesloten, waarbij zij aan hem € 25.000,- heeft geleend. Zij vordert terugbetaling van het na aflossingen nog resterende bedrag van € 21.150,-. [naam1] ontkent het geld geleend te hebben, maar vindt dat als hij moet betalen zijn toenmalige partner [verweerder2] , de dochter van [verweerder1] , ook de helft moet betalen.

2.2 [verweerder1] heeft bij de kantonrechter in de hoofdzaak gevorderd dat [naam1] wordt veroordeeld tot betaling aan haar van € 21.150,- vermeerderd met de wettelijke rente, de buitengerechtelijke kosten en de proceskosten.

2.3In de vrijwaringszaak heeft [naam1] gevorderd dat [verweerder2] wordt veroordeeld tot alles waarin hij in de hoofdzaak wordt veroordeeld vermeerderd met rente en kosten.

2.4De kantonrechter heeft in het tussenvonnis van 12 mei 2020 [verweerder1] toegestaan te bewijzen dat een geldlening en/of een aflossingsregeling is overeengekomen met [naam1] . [naam1] is toegestaan te bewijzen dat meer is afgelost dan € 4.350,-. In het eindvonnis is geoordeeld dat [verweerder1] in haar bewijsopdracht is geslaagd en [naam1] niet in de zijne. [naam1] is veroordeeld tot betaling van € 20.650,- vermeerderd met wettelijke rente en de proceskosten. De vorderingen van [naam1] in vrijwaring zijn afgewezen. De bedoeling van het hoger beroep is dat in de hoofdzaak de toegewezen vorderingen alsnog worden afgewezen. Indien de vorderingen niet worden afgewezen vordert [naam1] toewijzing van zijn vordering in vrijwaring.

2.5Het hof zal het oordeel van de kantonrechter bevestigen en hierna uitleggen hoe het tot dit oordeel komt, na eerst de relevante feiten te hebben vermeld.

3.2 [verweerder2] en [naam1] woonden samen in de woning die eigendom was van [naam1] . De hypotheeklening was op zijn naam gevestigd.

3.4Op 29 januari 2014, 27 februari 2014 en 4 april 2014 heeft [verweerder1] met de omschrijving "Lening" € 8.000,-, € 12.000,- en € 5.000,- overgemaakt op de gezamenlijke rekening, in totaal € 25.000.

3.5In de maanden mei, juni en juli 2014 is de woning door [naam1] en een aannemer, verbouwd. Van de gezamenlijke rekening zijn verspreid over het jaar 2014 veelvuldig transacties verricht bij bouwmarkten. Het merendeel van deze transacties is verricht met de pinpas die op naam van [naam1] staat.

3.6Op 14 augustus 2014 is de dochter van [naam1] en [verweerder2] geboren.

3.7In de gezamenlijke aangifte Inkomstenbelasting 2014 van [verweerder2] en [naam1] is de vraag "Hebt u of G J [naam1] in 2014 (extra) geld geleend voor onderhoud of verbouwing van uw hoofdverblijf?" beantwoord met: "Nee".

3.8Vanaf eind augustus 2015 is vanaf de gezamenlijke rekening ongeveer iedere maand een bedrag aan [verweerder1] overgemaakt, meestal € 150,- soms € 100,-, voor het laatst op 30 juli 2018. Bij de overschrijvingen in 2015 staat vermeld: "Terugbetaling lening".

3.10Bij de overboeking van € 100,- op 30 mei 2018 en die van 2 juli 2018 staat als omschrijving vermeld: "OVERBOEKING verminderd ivm huidige financiele situatie. Wanneer weer haalbaar is wordt het bedrag weer bijgesteld.”

3.12Vanaf 10 september 2018 heeft [verweerder1] [naam1] meermalen verzocht over te gaan tot het overmaken van “het maandelijks bedrag(lening)”. In een brief van 6 november 2018 vraagt [verweerder1] aan [naam1] de maandelijkse betalingen te hervatten en geeft ze aan dat ze bij het uitblijven daarvan het uitstaande bedrag van € 20.180,- ineens gaat terugvorderen.

3.14 [verweerder1] heeft aangevoerd dat [naam1] niet ontvankelijk moet worden verklaard omdat hij onder bewind is gesteld en niet hij, maar de bewindvoerder hoger beroep in had moeten stellen.

3.15 [naam1] is op 10 december 2021 onder bewind gesteldn

Artikel 1: 441 BW

. Tijdens het bewind komt het beheer van over de onder bewind staande goederen niet toe aan [naam1] maar aan de bewindvoerder. De bewindvoerder vertegenwoordigt [naam1] tijdens het bewind in en buiten rechte. De bewindvoerder kan ook in rechte verschijnen om het geding als formele procespartij over te nemen. Daarvoor zijn geen bijzondere formaliteiten vereist; een daartoe strekkende brief aan de wederpartij en de rechter volstaat. In dit geval heeft de advocaat een schriftelijke verklaring van de bewindvoerder overgelegd waarin aan hem een volmacht wordt gegeven om namens hem op te treden. Voorts heeft de advocaat verklaard dat de bewindvoerder toestemming heeft gegeven tot het voeren van deze hoger beroepsprocedure. Dit is voor het hof voldoende om de bewindvoerder als formele procespartij aan te merken.

3.16Zoals door de kantonrechter terecht is overwogen ligt bij [verweerder1] de bewijslast en het bewijsrisico van haar stelling dat zij met [naam1] een geldleningsovereenkomst heeft gesloten en/of dat zij een aflossingsregeling zijn overeengekomenn

Artikel 150 Rv

.

3.17Het eerste bezwaar (grief) van [naam1] richt zich tegen de waardering van het bewijs door de kantonrechter. Als eerste voert [naam1] aan dat [verweerder1] partij-getuige is en dat haar verklaring dus slechts kan strekken tot aanvulling van onvolledig bewijsn

Artikel 164 lid 2 Rv

. Hoewel [verweerder2] formeel slechts “getuige” is, moet zij in feite ook worden aangemerkt als partij-getuige, omdat zij belang heeft bij de uitkomst van de procedure van haar moeder en de relatie met [naam1] op onplezierige wijze is geëindigd. De getuigenverklaringen hebben dan ook slechts een zeer beperkte bewijskracht, vindt [naam1] . Volgens [naam1] moet het ervoor worden gehouden dat het geld in overleg tussen moeder en dochter is overgemaakt en niet ten titel van leen is verstrekt. Verder vindt [naam1] dat op basis van de Whatsapp berichten in combinatie met de brief van ING vaststaat dat er meer betalingen zijn geweest zodat het toegewezen bedrag te hoog is.

3.19Het tweede bezwaar van [naam1] richt zich tegen de afwijzing van de vrijwaringsvordering. [naam1] ziet het feit dat de bankrekening op beider naam stond als een gemeenschap in de zin van artikel 3:166 BW. Op grond van lid 2 van dit artikel zijn deelgenoten intern voor 50%-50% draagplichtig. Dat vormt de juridische grondslag om in de interne relatie tussen de beide deelgenoten aan te nemen dat [verweerder2] als mede-leningnemer kan worden aangemerkt en uit dien hoofde voor 50% aansprakelijk en draagplichtig is richting haar moeder. Op grond van artikel 6:6 BW geldt in de interne relatie tussen de beide schuldenaren dat zij ieder voor een gelijk deel verbonden zijn en dat is ook een juridische grondslag voor de vrijwaringsvordering van [naam1] richting [verweerder2] , aldus [naam1] .

3.20Deze grief slaagt ook niet. Zoals hiervoor is overwogen is de leningsovereenkomst gesloten door [naam1] met [verweerder1] . Het door [naam1] geleende bedrag is op de gezamenlijke bankrekening gestort. Dat een bankrekening op naam van twee personen staat, zegt in de eerste plaats iets over de relatie van die personen tot de bank. Het geeft, tenzij specifieke afspraken met de bank anders uitwijzen, aan dat beide personen jegens de bank rechten met betrekking tot de rekening kunnen uitoefenen en, omgekeerd, de bank beide personen ter zake van die rekening kan aanspreken, bijvoorbeeld in geval van een negatief saldo. Over wat de rechten en plichten tussen de beide personen onderling met betrekking tot (een saldo van) de bankrekening zijn, geeft de tenaamstelling op zichzelf nog geen uitsluitsel. In de verhouding onderling kunnen beide partijen tot het saldo van de bankrekening gerechtigd zijn, maar dat hoeft niet noodzakelijk het geval te zijn. Het feit dat de gezamenlijke rekening op beide namen stond en het saldo van die rekening (ook) voor gezamenlijke doeleinden werd gebruikt, maakt niet dat het saldo gemeenschappelijk is. Het feit dat het (door [naam1] ) geleende bedrag op de gemeenschappelijke rekening is gestort is onvoldoende om als basis te dienen voor een vrijwaringsprocedure in een procedure tussen [naam1] en [verweerder1] .

3.21Het hoger beroep slaagt niet. Omdat de bewindvoerder zowel in de hoofdzaak als in de vrijwaringszaak in het ongelijk zal worden gesteld, zal het hof de bewindvoerder tot betaling van de proceskosten in hoger beroep veroordelen. De proceskosten aan de zijde van [verweerder1] en [verweerder2] worden vastgesteld op de bedragen zoals in de beslissing staan vermeld.

3.22De veroordelingen in deze uitspraak kunnen ook ten uitvoer worden gelegd als een van partijen de beslissing van het hof voorlegt aan de Hoge Raad (uitvoerbaarheid bij voorraad).