Verzoeker heeft blijkens het schriftelijke verzoek/proces-verbaal van het mondelinge verzoek, zoals toegelicht bij de mondelinge behandeling, het volgende aan zijn verzoek ten grondslag gelegd:

“Ik wraak de gehele rechtbank. De gronden daartoe zijn op dit moment: er is geen sprake van een onwelwillende beslissing, maar de motivering van de afwijzing van deze getuigen geeft blijk van vooringenomenheid ten aanzien van de mogelijke beantwoording van de vragen uit artikel 348 en 350 van het Wetboek van Strafvordering. De motivering is zozeer onbegrijpelijk dat ook artikel 6 van het EVRM geschonden is en dus het recht op een eerlijk proces en dus blijk van vooringenomenheid.”.

De rechters hebben laten weten niet in de wraking te berusten en hebben op het verzoek gereageerd. Die reactie wordt hierna voor zover nodig besproken.

3. De beoordeling

Tijdens de terechtzitting van 29 november 2022 heeft de meervoudige kamer de verzoeken van de raadsman van verzoeker om getuigen te horen en de voorlopige hechtenis te schorsen behandeld. Na onderbreking voor beraad heeft de voorzitter van de meervoudige kamer de beslissingen meegedeeld. De rechtbank heeft het verzoek om getuigen te horen afgewezen met de volgende motivering:

“Het verzoek tot het horen van de getuigen is onvoldoende concreet onderbouwd. De vergelijking met de zaak Reiger gaat hier niet op. De rechtbank wijst het verzoek tot het horen van getuigen af, omdat dit niet van belang geacht wordt voor enige in de strafzaak te nemen beslissing uit de artikel 348 en 350 van het Wetboek van Strafvordering. Er is geen sprake van een situatie waarbij geen eerlijk proces is over all.”

De wrakingskamer overweegt als volgt.

Het gesloten stelsel van rechtsmiddelen in strafzaken brengt met zich dat een rechterlijke (tussen)beslissing als zodanig nooit een grond kan vormen voor wraking. Wraking is immers geen verkapt rechtsmiddel tegen dergelijke beslissingen. De wrakingskamer komt daarom geen oordeel toe over de juistheid van de (tussen)beslissing. Dat oordeel is voorbehouden aan de rechter die in geval van de aanwending van een rechtsmiddel belast is met de behandeling van de zaak. Ook de motivering van een rechterlijke beslissing kan in beginsel geen grond vormen voor wraking, zelfs niet als deze motivering onjuist, onbegrijpelijk, gebrekkig of te summier wordt geacht of ontbreekt. Dit is uitsluitend anders indien de motivering in het licht van alle omstandigheden van het geval en naar objectieve maatstaven gemeten niet anders kan worden verstaan – bijvoorbeeld door de in de motivering gebezigde bewoordingen – dan als blijk van vooringenomenheid van de rechter die haar heeft gegeven. (Hoge Raad 25 september 2018, ECLI:NL:HR:2018:1413).

De aangevoerde grond haalt deze hoge drempel niet. Concrete feiten waaruit de wrakingskamer de vooringenomenheid van de rechters of de objectief gerechtvaardigde vrees daarvoor kan afleiden, ontbreken.

Uit de motivering van de tussenbeslissing blijkt dat het dragende argument om het verzoek om getuigen te horen af te wijzen, is geweest dat dit verzoek onvoldoende concreet is onderbouwd. Hoewel het eerdere verzoek om getuigen te mogen horen in de tussenbeslissing van 27 september 2022 is afgewezen, omdat van identificerende gegevens, laat staan namen, niet was gebleken zijn de rechters van mening dat het verzoek om getuigen te horen ook nu onvoldoende concreet is onderbouwd, ondanks dat de namen van de getuigen nu wel bekend waren. De rechters hebben in hun schriftelijke reactie op het wrakingsverzoek uiteengezet dat de door de raadsman genoemde zaken niet bij de combinatie niet bekend zijn of niet vergelijkbaar, omdat de verdachte een andere proceshouding heeft in die zaak (Reiger). Deze motivering is niet onbegrijpelijk en draagt de beslissing voldoende, zodat niet is voldaan aan het criterium dat de motivering niet anders kan worden verstaan dan als blijk van vooringenomenheid. Ook uit de woorden die daarna zijn uitgesproken kan niet worden afgeleid dat er grond is voor wraking. Hieruit blijkt niet van vooringenomenheid van de rechters ten aanzien van het gehele proces. Hoewel het enigszins voorstelbaar is dat verzoeker moeite heeft met de door de rechters bij de motivering gebruikte woordkeuze ‘over all’, maakt dat nog niet dat sprake is van vooringenomenheid. Niet is gebleken of aannemelijk dat de rechters met die bewoordingen zich er in dit stadium al definitief over hebben willen uitlaten of in de gehele strafrechtelijke procedure sprake is of zal zijn van een eerlijk proces. De tijdens de mondelinge behandeling nog door de raadsman van verzoeker aangehaalde beslissing van de wrakingskamer van de Rechtbank Limburg van 26 oktober 2022 (ECLI:NL:RBLIM:2022:8325) betreft geen vergelijkbare situatie en maakt voorstaande dan ook niet anders.