1.2.Ten slotte is vonnis bepaald.

2.1.Op of omstreeks 20 februari 2012 heeft [gedaagde] met ING schriftelijk een MKB Werkkapitaalkrediet met een kredietlimiet van maximaal € 40,000,00 afgesloten. Op de overeenkomst zijn de algemene voorwaarden van toepassing verklaard.

2.2. [gedaagde] is per 8 maart 2016 in staat van faillissement verklaard.

2.3.Op grond van artikel 11.1 sub d van de toepasselijk zijnde algemene voorwaarden vormt het faillissement van [gedaagde] een opzeggingsgrond van de overeenkomst. ING heeft haar vordering bij de curator in het faillissement ingediend op 16 maart 2016. De curator in het faillissement heeft op 14 april 2016 de door ING ingediende vordering bevestigd.

2.4.Per 19 oktober 2021 is het faillissement opgeheven bij gebrek aan baten, zonder uitkering aan de concurrente schuldeisers.

3.1.ING heeft om haar moverende redenen haar vordering beperkt tot € 12.500,00, onder reservering van haar recht op het meerdere.

3.2.ING vordert - samengevat - veroordeling van [gedaagde] tot betaling van € 12,500,00, vermeerderd met rente en de proceskosten.

3.3. [gedaagde] voert verweer en concludeert tot het niet-ontvankelijk verklaren van ING in haar vordering, hetzij haar deze te ontzeggen als zijnde ongegrond en/of onbewezen met veroordeling van ING in de proceskosten.

3.4.Op de stellingen van partijen wordt hierna, voor zover nodig, nader ingegaan.

4.2. [gedaagde] stelt dat op grond van artikel 3:307 lid 1 BW de vordering is verjaard en voert derhalve een verjaringsverweer. [gedaagde] is op 8 maart 2016 in staat van faillissement verklaard. De brief van de curator van 14 april 2016 kan gezien worden als een stuiting van de verjaring als bedoeld in artikel 3:317 BW. Op grond van 3:319 BW is op 15 april 2016 een nieuwe verjaringstermijn van vijf jaren gaan lopen waardoor de verjaringstermijn eindigt op 14 april 2021, tenzij voordien een stuiting heeft plaatsgevonden. [gedaagde] stelt dat deze stuiting niet heeft plaatsgevonden en dat de vordering van ING verjaard is op 14 april 2021.

4.3.ING betwist dat de onderhavige vordering zou zijn verjaard. ING stelt dat artikel 36 lid 1 Faillissementswet van belang is. Dit artikellid luidt: “Wanneer een verjaringstermijn betreffende een rechtsvordering, als bedoeld in artikel 26, zou aflopen gedurende het faillissement of binnen zes maanden na het einde daarvan, loopt de termijn voort totdat zes maanden na het einde van het faillissement zou zijn verstreken.” Nu het faillissement van [gedaagde] per 19 oktober 2021 is opgeheven, wordt de verjaringstermijn met zes maanden verlengd tot 19 april 2022. ING heeft op 25 februari 2022 een stuitingsexploot laten uitbrengen aan [gedaagde] . ING stelt dat daarmee vaststaat dat zij de verjaring van de vordering tijdig heeft gestuit.

4.6.De kantonrechter is van oordeel dat er geen sprake is van schending van de substantiëringsplicht zijdens ING. Een beroep op verjaring is een bevrijdend verweer, dat niet ambtshalve wordt beoordeeld. Een schuldeiser hoeft met andere woorden niet op voorhand (onderbouwd) te stellen dat een vordering niet is verjaard. Niet gesteld of gebleken is dat [gedaagde] zich tegenover ING eerder op verjaring heeft beroepen en dat dit dus een verweer was dat door ING in de dagvaarding had moeten vermelden en op had moeten ingaan. Pas bij conclusie van antwoord is dit verweer voor het eerst gevoerd en ING heeft dit bij repliek weerlegd. Deze gang van zaken kan niet tot nietigverklaring van de dagvaarding leiden.

4.7.De gevorderde wettelijke rente over € 12.500,00 vanaf datum dagvaarding (23 juni 2023) zal worden toegewezen.

4.8.De kantonrechter is gelet op het voorgaande van oordeel dat de vordering van ING in zijn geheel toewijsbaar is.

4.9. [gedaagde] zal als de in het ongelijk gestelde partij worden veroordeeld in de proceskosten. De kosten aan de zijde van ING worden begroot op:

5.1.veroordeelt [gedaagde] om aan ING te betalen een bedrag van € 12.500,00 te vermeerderen met de wettelijke rente over het toegewezen bedrag, met ingang van 23 juni 2023 tot de dag van volledige betaling,

5.2.veroordeelt [gedaagde] in de proceskosten, aan de zijde van ING tot dit vonnis vastgesteld op € 1.436,48,

5.3.verklaart dit vonnis uitvoerbaar bij voorraad.