Omdat ik na elf jaar bij hetzelfde (grote) kantoor toch wel erg nieuwsgierig was naar hoe het zou zijn om mijn werk te doen in een andere setting. Na een kop koffie bij Project Moore was ik meteen enthousiast over hun verhaal, expertise, manier van werken, type zaken en cliënten, en sfeer op kantoor. De dynamiek binnen het nichekantoor is (logischerwijs) heel anders dan ik gewend was bij mijn vorige kantoor en tot nu toe bevalt dat erg goed!
Ik adviseer al jaren over het privacyrecht. Daarnaast heb ik ook ruime ervaring op het gebied van compliance en contracteren in de zorg en life sciences-sector. Met die combinatie denk ik waardevolle kennis en ervaring mee te brengen om de praktijk van Project Moore te versterken en verder uit te breiden, in het bijzonder in de zorg en life sciences sector.
Voor de zorg en life sciences-sector zijn de ontwikkelingen rondom het (secundaire) gebruik van gezondheidsgegevens interessant. Zo ligt er een voorstel van de Europese Commissie voor een European Health Data Space (EHDS). Die zou het niet alleen eenvoudiger moeten maken om je eigen gezondheidsgegevens in te zien en (internationaal) uit te wisselen, maar zou ook secundair gebruik van gezondheidsgegevens (zoals het doen van wetenschappelijk onderzoek) moeten stimuleren en faciliteren. Vooruitlopend op de EHDS trad onlangs de Wet elektronische gegevensuitwisseling in de zorg (Wegiz) in werking (1 juli a.s.). De Wegiz zal de elektronische uitwisseling van bepaalde patiëntgegevens tussen zorgverleners verplicht stellen en in sommige gevallen aan die elektronische uitwisseling nadere eisen verbinden. Zo kan het worden verplicht dat zorgverleners bij de uitwisseling van bepaalde patiëntgegevens gebruik maken van gecertificeerde systemen. De Wegiz heeft daarmee dus niet alleen impact op zorgaanbieders en zorgverleners, maar ook op leveranciers van ICT-oplossingen die bij de uitwisseling van patiëntgegevens worden gebruikt. De Wegiz is slechts een kaderwet (die de basis biedt voor onderliggende regelgeving waarin onder meer de relevante gegevensuitwisselingen zullen worden aangewezen) en leidt dus nog niet direct tot nieuwe verplichtingen, maar de eerste stap in die richting is dus wel gezet. Goed in de gaten houden dus! Net als het enorme pakket aan nieuwe Europese regels dat op komst is natuurlijk, waaronder de AI Act, de Data Act, de NIS2 Richtlijn en de Cyber Resilience Act.
Ik hoop met mijn werk een bijdrage te leveren aan innovatieve ideeën en samenwerkingen door mee te denken over de mogelijkheden binnen de bestaande regelgevende kaders, in plaats van te focussen op de beperkingen die uit de regels volgen. Er kan onder de bestaande wetgeving al best veel, maar vergt meestal wel dat je ruim vóór de start van een project of samenwerking en direct bij de ontwikkeling van een product goed nadenkt over de privacyaspecten. Als je pas één dag voor de lancering een jurist of advocaat vraagt om alleen even de privacy policy te bekijken, gaat dat niet goed. Om die reden is het ook zo belangrijk dat organisaties tijdig de functionaris gegevensbescherming, privacyjurist of -advocaat aanhaken wanneer zij een nieuwe samenwerking aangaan of innovatief onderzoek of project beginnen.
Ik vind mijn vak erg leuk en boeiend en ik zou op dit moment niets anders willen doen. Toen ik destijds een studiekeuze moest maken, heb ik erover getwijfeld om geneeskunde te studeren in plaats van rechtsgeleerdheid. Ik denk (gelukkig) dat het beter bij me past om advocaat te zijn dan arts, maar ik heb nog altijd een grote fascinatie voor de geneeskunde en het artsenberoep. Verder spreekt het ook enorm tot mijn verbeelding om curator van een museum of architect te zijn.
Veel mensen zullen het al eens gelezen hebben, maar ik ga toch voor het boek “Homo Deus” van Yuval Noah Harari. Harari beschrijft in het boek onder andere de opkomst van AI en doet een aantal voorspellingen over de rol die AI in de toekomst zal hebben voor onze samenleving en de mensheid. Daarmee zet het boek zeker aan tot denken en discussie.
