Techbedrijven die content controleren nog voordat deze online verschijnt, mogen dat blijven doen. Deze zogenaamde uploadfilter is niet in strijd met de vrijheid van meningsuiting en vrije toegang tot informatie. Ook biedt hij een “eerlijke balans” tussen de bescherming van auteursrechtelijk beschermd materiaal en fundamentele vrijheden in de EU.
Dat blijkt uit een uitspraak van het Europees Hof van Justitie.
Polen had een zaak aangespannen bij het Hof. De lidstaat heeft moeite artikel 17 van de Auteursrechtrichtlijn. Daarin staat dat technologiebedrijven moeten zien te voorkomen dat er auteursrechtelijk beschermd materiaal (muziek, films, ebooks, games, etc.) online wordt aangeboden en gedeeld.
Om dit te bereiken maken de meeste bedrijven gebruik van een uploadfilter. Dat betekent dat ze vooraf kijken wat voor content een gebruiker wil uploaden en een oordeel vellen of dit in strijd is met de Auteursrechtrichtlijn. Volgens Polen is dat in strijd met de vrijheid van meningsuiting en toegang tot informatie.
Volgens het Europees Hof van Justitie is dat niet het geval. Het Hof is van mening dat er voldoende waarborgen in de richtlijn zijn ingebouwd om de vrijheid van meningsuiting te garanderen. Technologiebedrijven mogen geautomatiseerde filtertools -zoals een uploadfilter- gebruiken om een onderscheid te maken tussen legale en illegale content.
Bovendien zijn techbedrijven niet verplicht om alle content vooraf te controleren: dat geldt alleen als er aanwijzingen zijn dat er mogelijk sprake is van auteursrechteninbreuk. Als gebruikers van een platform tijdelijk geen toegang hebben tot specifieke content, komt dat omdat de rechthebbende een klacht heeft ingediend. Dat betekent nog niet dat gebruikers informatie wordt onthouden. Ook zijn er in de richtlijn waarborgen opgenomen over het gebruik van auteursrechtelijk beschermd materiaal bij parodieën en satirefilmpjes.
Verder zegt het Hof dat de uploadfilter niet honderd procent waterdicht is. Er is daarentegen wel een “eerlijke balans” tussen mogelijke fouten die de filter maakt en de vrijheid van meningsuiting. Het Hof wijst erop dat lidstaten moeten toezien op de naleving van artikel 17.
Bij de omzetting van deze bepaling in de nationale wetgeving moeten lidstaten dit zodanig uitleggen zodat er “een eerlijk evenwicht is tussen de verschillende grondrechten die worden beschermd door het Handvest van de grondrechten”.
