Is de wettelijke verplichting om een BHV'er aan te stellen voldoende als grondslag voor de verwerking van persoonsgegevens van werknemers?

In de Arbeidsomstandighedenwet (Arbowet) staat dat iedere werkgever de wettelijke plicht heeft om invulling te geven aan instellen van ‘deskundige bijstand op het gebied van bedrijfshulpverlening’.(1)

In artikel 5 van de Algemene verordening gegevensbescherming (AVG) worden de beginselen opgesomd waar een verwerking aan moet voldoen. Zie hiervoor ook het meer uitgebreide artikel: Aan welke beginselen moet de verwerking van persoonsgegevens voldoen?

Als het gaat om de beginselen van artikel 5 AVG moeten we in dit geval denken aan het beginsel ‘rechtmatig, behoorlijk en transparant’. De rechtmatigheid van een verwerking wordt door middel van een opsomming van de voorwaarden toegelicht in artikel 6 AVG. Er moet aan minimaal één van de voorwaarden worden voldaan om rechtmatig te kunnen zijn.

Omdat een organisatie op grond van de Arbowet een wettelijke plicht heeft om ‘deskundige bijstand op het gebied van bedrijfshulpverlening’ te organiseren en daarbij één of meer werknemers aan te wijzen als BHV’er, is het verwerken van persoonsgegevens in het kader van het uitoefenen van deze taken gebaseerd op een wettelijke grondslag, namelijk artikel 15 van de Arbowet. De verwerking is dus noodzakelijk om te voldoen aan een wettelijke verplichting van de verwerkingsverantwoordelijke.

De te verwerken persoonsgegevens moeten voldoen aan het beginsel van doelbinding en toereikendheid: zijn de gegevens (strikt) noodzakelijk voor het doel? Indien een werknemer instemt om BHV’er te zijn, dan is de grondslag ‘voldoen aan een wettelijke verplichting’ voldoende voor het verwerken van de persoonsgegevens. De gemeente heeft dan wel weer de plicht de te verwerken persoonsgegevens op te nemen in het register van verwerkingsactiviteiten alsmede de BHV’er(s) te informeren over welke persoonsgegevens van hen in dit kader worden verwerkt (informatieplicht).

(1) Arbowet, art 3, lid 1 e en 15