Digital Rights Management examines the social context of new digital rights management (DRM) technologies in a lively and accessible style. It sets out the scope of DRMs in non-technical terms and then explores the shifts that DRM has produced within the regime of protection of intellectual property rights (IPRs). Focusing on the social norms around the protection of IPRs, it examines the music industry and software development sector to ask whether the protections established by DRM are legitimate and socially beneficial. Using these key examples to establish a more general argument, the books central conclusion is that rather than merely re-establishing threatened rights, the development of DRM has extended the rights of intellectual property owners, and that such an extension violates previous carefully balanced political compromises as regards the maintenance of the public domain.   Digital Rights Management onderzoekt de sociale context van nieuwe technologieën voor het beheer van digitale rechten (DRM) in een levendige en toegankelijke stijl. In niet-technische termen wordt de reikwijdte van DRM's uiteengezet en vervolgens worden de verschuivingen onderzocht die DRM heeft teweeggebracht binnen het regime van de bescherming van intellectuele-eigendomsrechten (IER's). De nadruk ligt op de sociale normen rond de bescherming van intellectuele-eigendomsrechten, waarbij de muziekindustrie en de softwareontwikkelingssector onder de loep worden genomen om na te gaan of de door DRM ingevoerde beschermingsmaatregelen legitiem en sociaal voordelig zijn. Aan de hand van deze belangrijke voorbeelden wordt een meer algemeen betoog gehouden, met als centrale conclusie dat de ontwikkeling van DRM niet zozeer bedreigde rechten heeft hersteld, maar veeleer de rechten van de eigenaars van intellectuele eigendomsrechten heeft uitgebreid, en dat een dergelijke uitbreiding in strijd is met eerdere, zorgvuldig afgewogen politieke compromissen met betrekking tot de instandhouding van het publieke domein.